 Ο Ισθμός αποτελεί από την αρχαιότητα το κατεξοχήν στρατηγικό σημείο του ελλαδικού χώρου κι ένα από τα σημαντικότερα της Ανατολικής Μεσογείου. (Φωτο) Έργο του Λεωνίδα Χαικάλη "Άποψις Εργοταξίου" με θέμα τη διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου Η διάνοιξή του αποτέλεσε από την αρχαιότητα μείζον θέμα καθώς η δημιουργία της διώρυγας θα έλυνε πολλά προβλήματα και θα διευκόλυνε τη ναυσιπλοΐα και το εμπόριο. Έτσι, πρώτος συνέλαβε το έργο της διάνοιξης του Ισθμού ο τύραννος της Κορίνθου Περίανδρος, περί το 602 π.Χ., ο οποίος τελικά αρκέστηκε στη δημιουργία της διόλκου, αφού κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες της εποχής δεν τον άφησαν να υλοποιήσει το όραμά του. Εν συνεχεία ο Δημήτριος ο Πολιορκητής, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Καλιγούλας και ο Νέρων διαδοχικά μελέτησαν και επιχείρησαν τη διάνοιξη, όμως χωρίς επιτυχία. Μάλιστα ο τελευταίος, κατά το 67 μ.Χ., άρχισε εργασίες εκσκαφής χρησιμοποιώντας χιλιάδες εργάτες και προχωρώντας σε μήκος 3.300 μέτρων.  Ο Ηρώδης ο Αττικός, οι Βυζαντινοί στη συνέχεια και οι Ενετοί τέλος ήταν οι "διάδοχοι" του Νέρωνα στο όραμα της διάνοιξης του Ισθμού, αφού επιχείρησαν με τη σειρά τους το μεγαλόπνοο έργο, αλλά εγκατέλειψαν την προσπάθεια για διάφορους λόγους. Τελικά, μετά την Τουρκοκρατία το νεοσύστατο ελληνικό κράτος εξέτασε σοβαρά την περίπτωση της διάνοιξης και πάλι. Το 1852 ο Λ. Λυγούνης, ο οποίος είχε διατελέσει διευθυντής των έργων του Νείλου, επεξεργάστηκε σχέδιο τομής του Ισθμού και κατέθεσε την πρότασή του στην Ελληνική Κυβέρνηση, ενώ δέκα χρόνια αργότερα ο Γάλλος μηχανικός Grimant De Caux κατέθεσε τις δικές του προτάσεις στην ελληνική βουλή. Αμφότερες όμως, κρίθηκαν από το ελληνικό κράτος ανεδαφικές. Όταν, όμως, το 1869 πραγματοποιήθηκε η διάνοιξη της Διώρυγας του Σουέζ, η τότε Κυβέρνηση του Θρ. Ζαΐμη έλαβε επιτέλους την απόφαση τομής του Ισθμού κι ένα χρόνο αργότερα υπέγραψε σχετική σύμβαση με Γάλλους μηχανικούς, η οποία ωστόσο δεν είχε τύχη, ατόνησε και έτσι το 1881 το έργο κατακυρώθηκε στο στρατηγό Στέφανο Τυρρ μαζί με το προνόμιο εκμετάλλευσης της γέφυρας για 99 χρόνια.  Οι εργασίες άρχισαν στις 23-4/5-5 του επομένου έτους με μεγάλη επισημότητα, παρόντος του βασιλιά και της βασιλικής οικογένειας, ενώ προκρίθηκε ως οικονομικότερη και σωστότερη η χάραξη που είχε εφαρμόσει ο Νέρων με συνολικό μήκος 6.300 μέτρα. Στις 25-7/7-8 του 1893 - κι αφού το έργο είχε αναλάβει πια η ελληνική εταιρεία με την επωνυμία "Εταιρεία της διώρυγος της Κορίνθου" υπό τον Α. Συγγρό - εν μέσω κανονιοβολισμών η Βασίλισσα Όλγα έκοψε με χρυσό ψαλίδι την κορδέλα των εγκαινίων της Διώρυγος, ενώ το πρώτο πλοίο τη διέπλεε επισήμως. Η Διώρυγα, για τη δημιουργία της οποίας είχαν χρησιμοποιηθεί 2.500 εργάτες και τα τελειότερα μηχανήματα της εποχής, ήταν συνολικού μήκους 6.343 μέτρων, πλάτους στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 μέτρων και στο βυθό της 21,3 με ωφέλιμο βάθος 7,5 έως 8 μέτρα και είχαν εξορυχθεί 12 εκατομμύρια κυβικά μέτρα χωμάτων για την κατασκευή της, ενώ σε όλο το μήκος της είχαν κατασκευαστεί κρηπιδότοιχοι μέχρι ύψους 2 μέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η "Εταιρεία της Διώρυγος της Κορίνθου" εκμεταλλεύτηκε τη Διώρυγα μέχρι το 1906, οπότε την ανέλαβε η Εθνική Τράπεζα μέσω της "Νέας Ανωνύμου Εταιρείας της Διώρυγος της Κορίνθου". Τέλος, από την 1η Νοεμβρίου του 1980 η εκμετάλλευση της Διώρυγας περιήλθε στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο με το Ν. 1067/80 συνέστησε την "Ανώνυμο Εταιρεία Διώρυγος Κορίνθου" η οποία εκμεταλλευόταν μέχρι πρόσφατα τη Διώρυγα.  Στα 107 χρόνια της λειτουργίας της η Διώρυγα έχει κατά καιρούς κλείσει, κυρίως λόγω των καταπτώσεων των πρανών της, εξαιτίας της ιδιόμορφης γεωλογικής σύστασης της περιοχής. Έτσι μέχρι το 1940 παρέμεινε κλειστή συνολικά 4 χρόνια λόγω καταπτώσεων με αποκορύφωμα το 1923 (2 χρόνια). Το 1944, κατά την αποχώρησή τους οι Γερμανοί προκάλεσαν την πτώση 60.000 κυβικών μέτρων χωμάτων και οι εργασίες εκφράξεως κράτησαν 5 χρόνια. Στη Διώρυγα λειτουργούν σήμερα δύο βυθιζόμενες γέφυρες. Μία στην Ποσειδωνία και μία στην Ισθμία, που εξυπηρετούν την επικοινωνία μεταξύ Στερεάς και Πελοποννήσου, ενώ κάθε χρόνο το πιο διάσημο κανάλι του ελλαδικού χώρου διαπλέεται από 15.000 περίπου πλοία, 50 τουλάχιστον διαφορετικών εθνικοτήτων, αποτελώντας αυτή τη στιγμή τον αδιαμφισβήτητο θαλασσινό "ομφάλιο λώρο" μεταξύ Δυτικής και Ανατολικής Μεσογείου. |
Τρίτη 31 Μαΐου 2011
ισθμος κορινθου
Δευτέρα 30 Μαΐου 2011
πορθμος του ευριπου
Ο πιο γνωστός ίσως πορθμός στην Ελλάδα, είναι μία στενή λωρίδα θάλασσας πλάτους 39 m, μήκους 40 m και βάθους περίπου 8,5 m που συνδέει το Βόρειο Ευβοϊκό με τον Νότιο Ευβοϊκό, μεταξύ Στερεάς Ελλάδας και Εύβοιας, κοντά στη Χαλκίδα.
Σ΄ αυτόν το χώρο παρουσιάζεται το ακόλουθο μοναδικό σύνθετο παλιρροϊκό φαινόμενο. Τα ύδατά του πορθμού κινούνται συνεχώς, ενώ συγχρόνως ν΄αλλάζουν και φορά κίνησης, κατευθυνόμενα άλλοτε προς τον Βόρειο και άλλοτε προς το Νότιο Ευβοϊκό. Η συστηματική παρακολούθηση του εν λόγω ρεύματος έδειξε ότι για 22-23 ημέρες παρουσιάζει μια σταθερότητα στην αλλαγή φοράς που συμβαίνει ανά 6 ώρες περίπου, ενώ στις υπόλοιπες 6-7 ημέρες του μήνα το ρεύμα γίνεται τόσο ακανόνιστο που μπορεί ν΄ αλλάξει φορά ακόμη και 14 φορές μέσα στο ίδιο 24ωρο!
Κυριακή 29 Μαΐου 2011
η αγκυρα του πειρατη μαυρογενη
.Μία άγκυρα, που πιστεύεται ότι ανήκει στο ναυάγιο της ναυαρχίδας του Άγγλου πειρατή Μαυρογένη, ανασύρθηκε από Αμερικανούς αρχαιολόγους-δύτες στις ακτές της Βόρειας Καρολίνας! Η άγκυρα, που ζυγίζει πάνω από έναν τόνο(!), θα τοποθετηθεί -φυσικά- σε μουσείο, ενώ οι αρχαιολόγοι δήλωσαν πως οι δύτες θα συνεχίσουν τις εργασίες και την επόμενη βδομάδα και θα αποφασίσουν με ποιον τρόπο και πότε θα προχωρήσουν στην ανάκτηση κι άλλων αντικειμένων από το πλοίο.
Ο επικεφαλής των εργασιών, μάλιστα, Μαρκ Ουάιλντ Ράμσινγκ, τόνισε πως η ομάδα ελπίζει να έχει ανακαλύψει όλα τα αντικείμενα από τη ναυαρχίδα του τρομερού πειρατή ως το 2013!
Ο Μαυρογένης, του οποίου το πραγματικό όνομα φέρεται να είναι Έντουαρντ Τιτς ή Θατς, ήταν ένας από τους πιο τρομερούς πειρατές, που έδρασε στις ανατολικές ακτές της Αμερικής και γύρω από τις δυτικές Ινδίες.
Η ναυαρχίδα του πιστεύεται ότι βυθίστηκε το 1718, πέντε μήνες αφότου σκοτώθηκε από Βρετανούς ναυτικούς.
Σάββατο 28 Μαΐου 2011
φαρος αλεξανδρουπολης
.
Όταν στη δεκαετία του 1850 άρχισε να δημιουργείται ένας λιμενίσκος στον ίδιο χώρο που είναι το σημερινό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης φάνηκε η ανάγκη εγκατάστασης κι ενός φάρου που θα διευκόλυνε τους ντόπιους ναυτικούς αλλά και τους ναυτιλλόμενους από και προς τον Ελλήσποντο. Έτσι , δυτικά του λιμανιού, κτίστηκε ένας κυλινδρικός πύργος με φαρδιά βάση , από αρμολογημένη πέτρα , στην κορυφή του οποίου τοποθετήθηκε φάρος , δηλαδή πυρσός που χρησιμεύει στην ακτοπλοΐα και πελαγοδρομία. Το κτίσιμο του φάρου ανέλαβε Γαλλική Εταιρεία Φάρων και Φανών της Μεσογείου μετά από σύμβαση με την τότε Τουρκική Κυβέρνηση.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για το χτίσιμο δεν είναι γνωστό. Ωστόσο, εγκαινιάσθηκε και τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά την 1η Ιουνίου του 1880. Τότε λειτουργούσε με ασετιλίνη. Αργότερα λειτουργούσε με πετρέλαιο με τη μέθοδο της πυράκτωσης. Από το 1974 λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για την περίπτωση διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Επισκευές και μετασκευές στο κτίριο του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός εξοπλισμός του με νέας τεχνολογίας. Στην κορυφή του κτίσματος βρίσκεται ο θάλαμος του φανού. Γύρω από το φανό περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα. Η κίνηση του καθρέφτη πριν χρησιμοποιηθεί το ηλεκτρικό ρεύμα απαιτούσε μια διαδικασία με αντίβαρα και τροχαλίες που φρόντιζε ο Φαροφύλακας. Για να φτάσει κανείς στην κορυφή του πρέπει να περάσει τα 98 σκαλοπάτια του με τα έξι μεγάλα πλατύσκαλα. Δίπλα από κάθε πλατύσκαλο υπάρχει στενόμακρο παραθυράκι, προς τη νότια μεριά του, για να φωτίζεται το εσωτερικό του.
Το κτίριο του φάρου έχει ύψος 18 μέτρα από το έδαφος και 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τη μέση στάθμη θαλάσσης. Το στίγμα του είναι 40ο 50΄ 07 ΄΄ Βόρειο, 25ο 52΄ 05΄΄ Ανατολικό.
Χαρακτηριστικό του φάρου είναι τρεις (03) λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα (0,38 + 2,12 + 0,38 + 2,12 +0,38 + 9,62 =15δ). Έχει φωτιστική φωτοβολία 24 ναυτικών μιλίων και με ιδανικές καιρικές συνθήκες είναι ορατότητα από απόσταση 24 ναυτικών μιλίων (44χλμ περίπου).
Λειτουργεί υπό την άμεση επιτήρηση προσωπικού της Υπηρεσίας Φάρων και είναι ένας από τους λίγους επιτηρούμενους φάρους που υπάρχουν σήμερα. Είναι το Ναυτικό σύμβολο της Αλεξανδρούπολης. Στα πλαίσια του εορτασμού της Ναυτικής Εβδομάδας 1994 από το Σύλλογο Αρχαιοφίλων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ν. Έβρου τοποθετήθηκε στην είσοδό του μαρμάρινη πλάκα με το ιστορικό του.
Όταν στη δεκαετία του 1850 άρχισε να δημιουργείται ένας λιμενίσκος στον ίδιο χώρο που είναι το σημερινό λιμάνι της Αλεξανδρούπολης φάνηκε η ανάγκη εγκατάστασης κι ενός φάρου που θα διευκόλυνε τους ντόπιους ναυτικούς αλλά και τους ναυτιλλόμενους από και προς τον Ελλήσποντο. Έτσι , δυτικά του λιμανιού, κτίστηκε ένας κυλινδρικός πύργος με φαρδιά βάση , από αρμολογημένη πέτρα , στην κορυφή του οποίου τοποθετήθηκε φάρος , δηλαδή πυρσός που χρησιμεύει στην ακτοπλοΐα και πελαγοδρομία. Το κτίσιμο του φάρου ανέλαβε Γαλλική Εταιρεία Φάρων και Φανών της Μεσογείου μετά από σύμβαση με την τότε Τουρκική Κυβέρνηση.
Πόσος χρόνος χρειάστηκε για το χτίσιμο δεν είναι γνωστό. Ωστόσο, εγκαινιάσθηκε και τέθηκε σε λειτουργία για πρώτη φορά την 1η Ιουνίου του 1880. Τότε λειτουργούσε με ασετιλίνη. Αργότερα λειτουργούσε με πετρέλαιο με τη μέθοδο της πυράκτωσης. Από το 1974 λειτουργεί με ηλεκτρικό ρεύμα αλλά διαθέτει και εφεδρικές φιάλες με ασετιλίνη για την περίπτωση διακοπής του ηλεκτρικού ρεύματος. Επισκευές και μετασκευές στο κτίριο του φάρου έγιναν το 1946 και το 1955. Το 2002 αντικαταστάθηκε ο ηλεκτρολογικός εξοπλισμός του με νέας τεχνολογίας. Στην κορυφή του κτίσματος βρίσκεται ο θάλαμος του φανού. Γύρω από το φανό περιστρέφεται ένας κοίλος καθρέφτης που στέλνει το φως στα τοποθετημένα γύρω του πρίσματα. Η κίνηση του καθρέφτη πριν χρησιμοποιηθεί το ηλεκτρικό ρεύμα απαιτούσε μια διαδικασία με αντίβαρα και τροχαλίες που φρόντιζε ο Φαροφύλακας. Για να φτάσει κανείς στην κορυφή του πρέπει να περάσει τα 98 σκαλοπάτια του με τα έξι μεγάλα πλατύσκαλα. Δίπλα από κάθε πλατύσκαλο υπάρχει στενόμακρο παραθυράκι, προς τη νότια μεριά του, για να φωτίζεται το εσωτερικό του.
Το κτίριο του φάρου έχει ύψος 18 μέτρα από το έδαφος και 27 μέτρα (εστιακό ύψος) από τη μέση στάθμη θαλάσσης. Το στίγμα του είναι 40ο 50΄ 07 ΄΄ Βόρειο, 25ο 52΄ 05΄΄ Ανατολικό.
Χαρακτηριστικό του φάρου είναι τρεις (03) λευκές αναλαμπές κάθε 15 δευτερόλεπτα (0,38 + 2,12 + 0,38 + 2,12 +0,38 + 9,62 =15δ). Έχει φωτιστική φωτοβολία 24 ναυτικών μιλίων και με ιδανικές καιρικές συνθήκες είναι ορατότητα από απόσταση 24 ναυτικών μιλίων (44χλμ περίπου).
Λειτουργεί υπό την άμεση επιτήρηση προσωπικού της Υπηρεσίας Φάρων και είναι ένας από τους λίγους επιτηρούμενους φάρους που υπάρχουν σήμερα. Είναι το Ναυτικό σύμβολο της Αλεξανδρούπολης. Στα πλαίσια του εορτασμού της Ναυτικής Εβδομάδας 1994 από το Σύλλογο Αρχαιοφίλων και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Ν. Έβρου τοποθετήθηκε στην είσοδό του μαρμάρινη πλάκα με το ιστορικό του.
ΦΑΡΟΣ ΛΙΘΑΡΙ ΣΚΥΡΟΥ
.
ΦΑΡΟΣ ΛΙΘΑΡΙ ΣΚΥΡΟΥ
| Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1894. Το ύψος του πύργου του ειναι 12,5 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 85 μέτρα. Είναι εγκατεστημένος στην περιοχή Λιθάρι στο νησί της Σκύρου. |
φαρος Βασιλινας
.
ΦΑΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΝΑΣ
Ο φάρος αυτός κατασκευάστηκε το 1892 και βρίσκεται στην Εύβοια. Το ύψος του πύργου του ειναι 8 μέτρα και τό εστιακό του ύψος είναι 10 μέτρα. Στα βόρεια της Εύβοιας , μετά από μια παραθαλάσσια διαδρομή από τον Κάβο συναντούμε την περιοχή της Βασιλίνας. Εδώ βρίσκεται ο φάρος της Βασιλίνας, στο ομώνυμο ακρωτήριο. Ο φάρος κατασκευάστηκε το 1892. Το ύψος του πύργου του είναι 8 μέτρα και το εστιακό του ύψος είναι 10 μέτρα. |
.. 
 | Ο φάρος Βασιλίνας ή Λιχάδας ή Αγίου Γεωργίου Ευβοίας |
..
Παρασκευή 27 Μαΐου 2011
αρχιτεκτονικες ματιες
Φάροι της Ελλάδας
<<..Είδα πέρα, μακριά, στην άκρια της ψυχής μου μυστικά να διαβαίνουνε φάροι ψηλοί ξωμάχοι Στους γκρεμούς τραβερσωμένα κάστρα…..>>Άξιον εστί.
Μεταξύ ουρανού και θάλασσας, απλώνουν στη νύχτα το σημάδι τους σε πλοία περαστικά , ανοίγουν διάλογο με την ρότα μέχρι το σύθαμπο, ενώ, καθώς η μέρα προβάλει, σεμνά υποτάσσονται στο μεγαλείο του άπλετου φωτός. Εκπέμπουν πατροπαράδοτα το μήνυμα της ασφαλούς ή μη πορείας, παραδομένοι οι ίδιοι στην μοίρα της μοναξιάς. Είναι ίσως το μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικής κατασκευής που έχει απωθητική αποστολή ως πρωτογενή του σκοπό , παρασύροντας σε στιγμές ερημίας αλλά όχι σιωπής και τον μοναδικό του κάτοικο, το φαροφύλακα.
Στιγμές απόλυτης ηρεμίας, με εξαίρεση τον δυνατό άνεμο και τα θαλασσοπούλια, εικόνες απλές, με φόντο την θάλασσα και την αλάνθαστη χρονικά περιοδική κίνηση του φωτός.
Αλλά και...ο φάρος , το μάτι του μοναχικού φαροφύλακα, που επιμένει να δηλώνει πως είναι εκεί, με παράξενη συντροφιά σκόρπιες εικόνες από πλοία που χάνονται στο μικρόκοσμο του ορίζοντα. Μια μυστική συμφωνία νερού και γης με το φάρο να αντανακλά στην θάλασσα τα χρώματα της φωτιάς. Ανακαλύπτουμε φάρους από το 2 αιώνα π.χ. μέχρι και σήμερα, άλλους με πολύ καλή αρχιτεκτονική σύνθεση και άλλους με καθαρά βιομηχανικό σχεδιασμό (φανοί) με πρωταγωνιστή το στατικό φορέα τους. Ξεκινούν από τα βάθη της ιστορίας με ξεχωριστές μορφές που άλλοτε αφομοιώνονται από τα τοπικά αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά και άλλοτε αναβοσβήνουν στο δικό τους χρώμα.
Τις πιο πολλές φορές οι φάροι παραμονεύουν σε δύσβατες και απομακρυσμένες περιοχές, με αποτέλεσμα την εποχή που δεν είχε λυθεί το ζήτημα της ενεργειακής αυτονομίας τους να απαιτούν την ανθρώπινη παρουσία . Έτσι ήταν αναγκαίο να υπάρχει σε αυτούς χώρος φιλοξενίας για τους φαροφύλακες.
Ο ξενώνας και ο πύργος (εκτός εξαιρέσεων) λειτουργούν σαν ένας οργανισμός με άμεση επικοινωνία. Οι χώροι της οικίας διαθέτουν δωμάτια, μαγειρείο και αποθήκες καυσίμων (ασετιλίνη) ενώ οι χώροι υγιεινής ακολουθούν την τακτική της εποχής, δηλαδή βρίσκονται έξω από το κτίριο.
Οι υψίκορμοι πύργοι παρουσιάζουν άλλοτε ορθογωνικές κατόψεις και άλλοτε πολυγωνικές ή κυκλικές διατομές με σπειροειδή εξέλιξη κλιμακοστασίου που οδηγεί στον φανό.
Μια ξεχωριστή περίπτωση είναι ο φάρος στους Αγίους Θεοδώρους της Κεφαλονιάς που κατασκευαστικέ το 1828 από τους Άγγλους. Διακρίνουμε έντονα χαρακτηριστικά ναού.
2000 χρόνια πριν…
ήδη από τον περίφημο κολοσσό της Ρόδου, που ο μύθος θέλει να κρατάει αναμμένο πυρσό και η φλόγα του να στέλνει τα πρώτα μηνύματα προειδοποίησης στους μακρινούς ταξιδιώτες ,οι προστάτες των ναυτικών ξεκίνησαν την βάρδια τους στο χρόνο.
Την πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη κατασκευή φάρου την συναντάμε σε ένα νησάκι απέναντι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου που λεγόταν φάρος και αποτελούταν από τρεις μαρμάρινους πύργους , χτισμένους επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκολίθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από πάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός, με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο , ο οποίος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από πάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρος. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα. Τα σχέδια του οικοδομήματος ανήκαν στον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη ενώ το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωκράτη.
ήδη από τον περίφημο κολοσσό της Ρόδου, που ο μύθος θέλει να κρατάει αναμμένο πυρσό και η φλόγα του να στέλνει τα πρώτα μηνύματα προειδοποίησης στους μακρινούς ταξιδιώτες ,οι προστάτες των ναυτικών ξεκίνησαν την βάρδια τους στο χρόνο.
Την πρώτη επίσημα καταγεγραμμένη κατασκευή φάρου την συναντάμε σε ένα νησάκι απέναντι από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου που λεγόταν φάρος και αποτελούταν από τρεις μαρμάρινους πύργους , χτισμένους επάνω σε ένα θεμέλιο από πέτρινους ογκολίθους. Ο πρώτος πύργος ήταν τετράπλευρος και περιείχε διαμερίσματα για τους εργάτες και τους στρατιώτες. Από πάνω υπήρχε ένας δεύτερος οκταγωνικός, με σπειροειδές κεκλιμένο επίπεδο που οδηγούσε στον τελευταίο πύργο , ο οποίος είχε σχήμα κυλίνδρου και στο εσωτερικό του έκαιγε η φωτιά που οδηγούσε τα πλοία με ασφάλεια στο λιμάνι. Από πάνω του υπήρχε το άγαλμα του Διός Σωτήρος. Το συνολικό ύψος του φάρου ήταν 117 μέτρα. Τα σχέδια του οικοδομήματος ανήκαν στον αρχιτέκτονα Δεινοκράτη ενώ το κτίριο του φάρου ήταν έργο του αρχιτέκτονα Σωκράτη.
 |  |
"Σύγχρονες εικόνες πολιτισμού"
Το καμπαναριό της ορθοδοξίας , οι μιναρέδες του μουσουλμανισμού και οι φάροι των θαλασσών…. Το ύψος, η εσωτερική διάταξη αλλά και ο πρωταρχικός λειτουργικός τους σκοπός να στέλνουν το μήνυμα του καλού ή του κακού δίνουν την εντύπωση συγγενικών κτισμάτων, που, σε μια πρώτη απόπειρα ταξινόμησης θα ονόμαζα ‘’κτίρια πομπούς’.
Το πρώτο λειτουργεί με τον ήχο της καμπάνας, το δεύτερο με την φωνή του ιμάμη και το τρίτο με την ‘’φλόγα’’. Τρεις διαφορετικοί τρόποι μεταφοράς πληροφορίας σε μια κοινή αρχιτεκτονική φιλοσοφία.
 |  |  |
| Τζαμί | Καμπαναριό | Φάρος |
Στις επόμενες σελίδες ακολουθεί μια σημαντική καταγραφή των Ελληνικών Φάρων (120 περίπου) που κατέγραψε ο ραδιοερασιτέχνης Σάββας Παυλίδης, βασισμένος σε λευκώματα ανθρώπων που ένιωσαν το κάλεσμά τους.
Είναι πραγματικά μια αξιόλογη προσπάθεια που οφείλουμε να στηρίξουμε, αφού αναμφίβολα οι φάροι αποτελούν μιαν ιδιαίτερη αρχιτεκτονική σύνθεση με συγκεκριμένο σκοπό και ταυτότητα.Mπορείτε να δείτε σχεδόν όλους τους Ελληνικούς φάρους με ιστορικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα.
Είναι πραγματικά μια αξιόλογη προσπάθεια που οφείλουμε να στηρίξουμε, αφού αναμφίβολα οι φάροι αποτελούν μιαν ιδιαίτερη αρχιτεκτονική σύνθεση με συγκεκριμένο σκοπό και ταυτότητα.Mπορείτε να δείτε σχεδόν όλους τους Ελληνικούς φάρους με ιστορικά και φωτογραφικά ντοκουμέντα.
| | ||||
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)