.Το NATIONAL GEOGRAPHIC τρεις μήνες πριν την παγκόσμια πρεμιέρα της ταινίας του Τζέιμς Κάμερον είχε κάνει ενα ενδιαφέρον και πολύ αναλυτικό αφιέρωμα (50 σελίδων παρακαλώ) στο ναυάγιο του Τιτανικού.
NATIONAL GEOGRAPHIC Οκτώβριος 1997.
'' Στην υπόθεση του Τιτανικού έτσι όπως μεταφέρθηκε ως τις μέρες μας, υπάρχει μάλλον μια μεγάλη ιστορική ανακρίβεια. Η παραγγελία της Γουάιτ Σταρ στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ δεν περιελάμβανε την κατασκευή ενός, αλλά δύο πλοίων, ενώ ένα τρίτο θα κατασκευαζόταν λίγο αργότερα. Και πράγματι τα ναυπηγεία του Μπέλφαστ άρχισαν να κατασκευάζουν τα δύο δίδυμα πλοία. Το ένα από αυτά ήταν ο Τιτανικός και το άλλο ονομαζόταν Ολύμπικ. Ενα χρόνο πριν την αποπεράτωση του Τιτανικού, οι εργασίες στο Ολύμπικ είχαν ήδη τελειώσει, και το πλοίο μετά από μια περίοδο δοκιμών, άρχισε να εκτελεί κανονικά δρομολόγια προς την Νέα Υόρκη με καπετάνιο τον Εντουαρντ Σμιθ (*). Οπότε το Ολύμπικ και όχι ο Τιτανικός ήταν το πρώτο μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών.
Για να κάνουν τον Τιτανικό μεγαλύτερο οι υπεύθυνοι της Γουάιτ Σταρ έκαναν μερικές προσθήκες της τελευταίας στιγμής στα καταστρώματα και στο εσωτερικό του, που δεν αύξησαν το μήκος αλλά το τονάζ του, ανεβάζοντας το απο τους 45.000 τόνους των προδιαγραφών του στους 46.328. Στην ουσία δηλαδή ο Τιτανικός δεν ήταν το πρώτο μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών αλλά το πρώτο βαρύτερο, πράγμα που από μια αυστηρά τεχνική πλευρά μας επιτρέπει να του δώσουμε αυτή την πρωτιά.
Κατά κάποιο τρόπο το Ολύμπικ έπαιξε και αυτό τον δικό του ρόλο στις μοιραίες συμπτώσεις, που οδήγησαν στην βύθιση του Τιτανικού. Τον Σεπτέμβριο του 1911, καθώς κατευθυνόταν προς το Γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου απ' όπου θα συνέχιζε για την Νέα Υόρκη, συγκρούστηκε με ένα κρουαζιερόπλοιο, το Χωκ. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και οι ζημιές μεγάλες. Το ταξίδι για την Νέα Υόρκη αναβλήθηκε και το Ολύμπικ επέστρεψε για επισκευές στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει για λίγο και η αποπεράτωση του Τιτανικού και να αναβληθεί για μερικές μέρες το παρθενικό του ταξίδι που είχε προγραμματιστεί για τις 20 Μαρτίου του 1912. Καινούργια ημερομηνία αναχώρησης ορίστηκε η μοιραία 10η Απριλίου 1912.''
NATIONAL GEOGRAPHIC Οκτώβριος 1997.
'' Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνιση τους κάποιες περίεργες θεωρίες για τον Τιτανικό και το Ολύμπικ, που όμως μάλλον ανήκουν στη σφαίρα της μη επιστημονικής φαντασίας. Σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1995 με τίτλο ''Το αίνιγμα του Τιτανικού'' οι συγγραφείς του, Ρόμπιν Γκάρντινερ και Νταν Βαν ντερ Βατ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζονται ότι το πλοίο που βυθίστηκε εκείνη την τραγική νύχτα δεν ήταν ο Τιτανικός, αλλά το Ολύμπικ. Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς οι ζημιές που είχαν προκληθεί στο ανασφάλιστο Ολύμπικ από την σύγκρουση του με το Χωκ ήταν εξαιρετικά δυσβάστακτες για τα οικονομικά της Γουάιτ Σταρ. Έτσι οι υπεύθυνοι της εταιρείας -πάντα κατά τους δύο συγγραφείς- συνέλαβαν ένα σατανικό σχέδιο. Επισκεύασαν πρόχειρα το Ολύμπικ και άλλαξαν το όνομα του με του Τιτανικού. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν κάποια ελεγχόμενη σύγκρουση μ' ενα παγόβουνο στον ασφαλισμένο Τιτανικό -που στην πραγματικότητα ήταν το Ολύμπικ- και με τα ασφάλιστρα να καλύψουν και τις καινούργιες και τις παλιές ζημιές.
Για καλό και για κακό είχαν βάλει και ένα άλλο πλοίο της εταιρείας να παρακολουθεί διακριτικά και από απόσταση τον δήθεν Τιτανικό και σε περίπτωση ανάγκης να τον εκκενώσει και να τον ρυμουλκήσει ως την Νέα Υόρκη. Το σχέδιο όμως δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα και ο Τιτανικός-Ολύμπικ προσέκρουσε ανεξέλεγκτα σε λάθος παγόβουνο, με λάθος τρόπο και σε λάθος ώρα.
Το περίεργο με όλη αυτή την μάλλον φανταστική ιστορία είναι πως τόσο οι επιβάτες του Τιτανικού όσο και το πλήρωμα του Καλιφόρνιαν κάνουν λόγο για κάποιο πλοίο που πρέπει να έπλεε ανάμεσα τους και το οποίο εξαφανίστηκε μετά το ατύχημα. Το πλοίο αυτό έχει μείνει στην ιστορία ως το ''πλοίο φάντασμα'' και κανένας δεν έμαθε ποτέ αν πραγματικά υπήρξε, ποιο ήταν και τι απέγινε.
Μετά τη βύθιση του ο Τιτανικός απέκτησε ένα ακόμη πανομοιότυπο αδελφό, το Μπριτάνικ, που ωστόσο δεν είχε και αυτό καλύτερη τύχη. Το 1916, στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, βυθίστηκε όταν προσέκρουσε σε νάρκη. Το μόνο από τα τρίδυμα που επέζησε, το Ολύμπικ, σκιασμένο για πάντα από την απώλεια του αδελφού του, συνέχισε να εκτελεί τα δρομολόγια του ως τα μέσα της δεκαετίας του '30, οπότε παροπλίστηκε για να καταλήξει σε παλιοσίδερα. Εφόσον ήταν πιστό αντίγραφο του Τιτανικού -αν δεν ήταν ο ίδιος ο Τιτανικός όπως ισχυρίζονται οι Γκάρντινερ και ο Βαν ντερ Βατ- θα ήταν καλύτερα να το είχαν διατηρήσει ως μουσείο, αλλά προφανώς κανείς δεν προέβλεψε ότι η γοητεία του Τιτανικού θα έμενε αθάνατη ως τις μέρες μας. Το Ολύμπικ, ευτυχώς για τους επιβάτες που μετέφερε στα πολλά ταξίδια του, δεν ζήλεψε ποτέ την δόξα του Τιτανικού. Εμεινε για πάντα στην αφάνεια αλλά και στην επιφάνεια.''
NATIONAL GEOGRAPHIC Οκτώβριος 1997.
'' Στην υπόθεση του Τιτανικού έτσι όπως μεταφέρθηκε ως τις μέρες μας, υπάρχει μάλλον μια μεγάλη ιστορική ανακρίβεια. Η παραγγελία της Γουάιτ Σταρ στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ δεν περιελάμβανε την κατασκευή ενός, αλλά δύο πλοίων, ενώ ένα τρίτο θα κατασκευαζόταν λίγο αργότερα. Και πράγματι τα ναυπηγεία του Μπέλφαστ άρχισαν να κατασκευάζουν τα δύο δίδυμα πλοία. Το ένα από αυτά ήταν ο Τιτανικός και το άλλο ονομαζόταν Ολύμπικ. Ενα χρόνο πριν την αποπεράτωση του Τιτανικού, οι εργασίες στο Ολύμπικ είχαν ήδη τελειώσει, και το πλοίο μετά από μια περίοδο δοκιμών, άρχισε να εκτελεί κανονικά δρομολόγια προς την Νέα Υόρκη με καπετάνιο τον Εντουαρντ Σμιθ (*). Οπότε το Ολύμπικ και όχι ο Τιτανικός ήταν το πρώτο μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών.
Για να κάνουν τον Τιτανικό μεγαλύτερο οι υπεύθυνοι της Γουάιτ Σταρ έκαναν μερικές προσθήκες της τελευταίας στιγμής στα καταστρώματα και στο εσωτερικό του, που δεν αύξησαν το μήκος αλλά το τονάζ του, ανεβάζοντας το απο τους 45.000 τόνους των προδιαγραφών του στους 46.328. Στην ουσία δηλαδή ο Τιτανικός δεν ήταν το πρώτο μεγαλύτερο πλοίο όλων των εποχών αλλά το πρώτο βαρύτερο, πράγμα που από μια αυστηρά τεχνική πλευρά μας επιτρέπει να του δώσουμε αυτή την πρωτιά.
Κατά κάποιο τρόπο το Ολύμπικ έπαιξε και αυτό τον δικό του ρόλο στις μοιραίες συμπτώσεις, που οδήγησαν στην βύθιση του Τιτανικού. Τον Σεπτέμβριο του 1911, καθώς κατευθυνόταν προς το Γαλλικό λιμάνι του Χερβούργου απ' όπου θα συνέχιζε για την Νέα Υόρκη, συγκρούστηκε με ένα κρουαζιερόπλοιο, το Χωκ. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και οι ζημιές μεγάλες. Το ταξίδι για την Νέα Υόρκη αναβλήθηκε και το Ολύμπικ επέστρεψε για επισκευές στα ναυπηγεία του Μπέλφαστ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να καθυστερήσει για λίγο και η αποπεράτωση του Τιτανικού και να αναβληθεί για μερικές μέρες το παρθενικό του ταξίδι που είχε προγραμματιστεί για τις 20 Μαρτίου του 1912. Καινούργια ημερομηνία αναχώρησης ορίστηκε η μοιραία 10η Απριλίου 1912.''
NATIONAL GEOGRAPHIC Οκτώβριος 1997.
'' Τα τελευταία χρόνια έχουν κάνει την εμφάνιση τους κάποιες περίεργες θεωρίες για τον Τιτανικό και το Ολύμπικ, που όμως μάλλον ανήκουν στη σφαίρα της μη επιστημονικής φαντασίας. Σε ένα βιβλίο που κυκλοφόρησε το 1995 με τίτλο ''Το αίνιγμα του Τιτανικού'' οι συγγραφείς του, Ρόμπιν Γκάρντινερ και Νταν Βαν ντερ Βατ, ούτε λίγο ούτε πολύ, ισχυρίζονται ότι το πλοίο που βυθίστηκε εκείνη την τραγική νύχτα δεν ήταν ο Τιτανικός, αλλά το Ολύμπικ. Σύμφωνα με τους δύο συγγραφείς οι ζημιές που είχαν προκληθεί στο ανασφάλιστο Ολύμπικ από την σύγκρουση του με το Χωκ ήταν εξαιρετικά δυσβάστακτες για τα οικονομικά της Γουάιτ Σταρ. Έτσι οι υπεύθυνοι της εταιρείας -πάντα κατά τους δύο συγγραφείς- συνέλαβαν ένα σατανικό σχέδιο. Επισκεύασαν πρόχειρα το Ολύμπικ και άλλαξαν το όνομα του με του Τιτανικού. Σκοπός τους ήταν να προκαλέσουν κάποια ελεγχόμενη σύγκρουση μ' ενα παγόβουνο στον ασφαλισμένο Τιτανικό -που στην πραγματικότητα ήταν το Ολύμπικ- και με τα ασφάλιστρα να καλύψουν και τις καινούργιες και τις παλιές ζημιές.
Για καλό και για κακό είχαν βάλει και ένα άλλο πλοίο της εταιρείας να παρακολουθεί διακριτικά και από απόσταση τον δήθεν Τιτανικό και σε περίπτωση ανάγκης να τον εκκενώσει και να τον ρυμουλκήσει ως την Νέα Υόρκη. Το σχέδιο όμως δεν εξελίχθηκε σύμφωνα με το πρόγραμμα και ο Τιτανικός-Ολύμπικ προσέκρουσε ανεξέλεγκτα σε λάθος παγόβουνο, με λάθος τρόπο και σε λάθος ώρα.
Το περίεργο με όλη αυτή την μάλλον φανταστική ιστορία είναι πως τόσο οι επιβάτες του Τιτανικού όσο και το πλήρωμα του Καλιφόρνιαν κάνουν λόγο για κάποιο πλοίο που πρέπει να έπλεε ανάμεσα τους και το οποίο εξαφανίστηκε μετά το ατύχημα. Το πλοίο αυτό έχει μείνει στην ιστορία ως το ''πλοίο φάντασμα'' και κανένας δεν έμαθε ποτέ αν πραγματικά υπήρξε, ποιο ήταν και τι απέγινε.
Μετά τη βύθιση του ο Τιτανικός απέκτησε ένα ακόμη πανομοιότυπο αδελφό, το Μπριτάνικ, που ωστόσο δεν είχε και αυτό καλύτερη τύχη. Το 1916, στη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου, βυθίστηκε όταν προσέκρουσε σε νάρκη. Το μόνο από τα τρίδυμα που επέζησε, το Ολύμπικ, σκιασμένο για πάντα από την απώλεια του αδελφού του, συνέχισε να εκτελεί τα δρομολόγια του ως τα μέσα της δεκαετίας του '30, οπότε παροπλίστηκε για να καταλήξει σε παλιοσίδερα. Εφόσον ήταν πιστό αντίγραφο του Τιτανικού -αν δεν ήταν ο ίδιος ο Τιτανικός όπως ισχυρίζονται οι Γκάρντινερ και ο Βαν ντερ Βατ- θα ήταν καλύτερα να το είχαν διατηρήσει ως μουσείο, αλλά προφανώς κανείς δεν προέβλεψε ότι η γοητεία του Τιτανικού θα έμενε αθάνατη ως τις μέρες μας. Το Ολύμπικ, ευτυχώς για τους επιβάτες που μετέφερε στα πολλά ταξίδια του, δεν ζήλεψε ποτέ την δόξα του Τιτανικού. Εμεινε για πάντα στην αφάνεια αλλά και στην επιφάνεια.''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου