.
Νοέμβριος του 1916: Ο Βρετανικός, το μεγαλύτερο νοσοκομειακό πλοίο του κόσμου βυθίζεται ανοιχτά της Κέας.
Νοέμβριος του 1975: Ο Γάλλος ερευνητής Ζακ Υβ Κουστώ, εντοπίζει το ναυάγιο του Βρετανικού στο βυθό της Κέας.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Κουστώ έρχεται με το ερευνητικό του πλοίο ΚΑΛΥΨΩ στην Ελλάδα για να καταδυθεί με την ομάδα του στο ναυάγιο του Βρετανικού. Σκοπός της υποβρύχιας έρευνας, είναι η κινηματογράφηση του ναυαγίου και η ανεύρεση στοιχείων που θα μαρτυρήσουν την αιτία βύθισης του υπερωκεάνειου.
Η κινηματογράφηση έγινε, η αιτία της βύθισης όμως
παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια των καταδύσεων χρησιμοποίησε ένα καταδυτικό κώδωνα ενώ η αποσυμπίεση γινόταν στο κατάστρωμα του “Καλυψώ” μέσα στο θάλαμο αποσυμπίεσης.Οι δύτες του Κουστώ πραγματοποίησαν χρονικές παραμονές (υποβρυχίως) της τάξεως των 15 λεπτών της ώρας μαζί με την κάθοδο, ενώ η αποσυμπίεση διαρκούσε 2 ώρες και 45’ λεπτά. Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης ήταν περίπου 3 ώρες. Για την κατάδυση χρησιμοποιούσαν μείγματα ηλίου, μία τεχνική ιδιαίτερα πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη, που στην Ελλάδα είναι λίγοι οι δύτες που την γνωρίζουν ακόμα και σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αποστολή αυτή συμμετείχαν 2 Έλληνες καταξιωμένοι δύτες ο κ. Αντωνόπουλος και ο κ. Νικολαϊδης. Ο Κουστώ, στην αποστολή αυτή έκανε κάτι εκπληκτικό. Έψαξε και βρήκε μία από τις νοσοκόμες που επέζησαν από το ναυάγιο, τη σκωτσέζα Sheila Macbeth, που το ‘ 76 ήταν 85 χρονών και έπασχε από παραμορφωτική αρθρίτιδα. Ο Κουστώ, έφερε την ηλικιωμένη νοσοκόμα με ελικοπτερο - που δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει - στο Καλυψώ και την κατέβασε με το βαθυσκάφος Sous-coupe στα 110 μέτρα για να ξαναδεί το Βρετανικό μετά από 60 χρόνια! Και δεν σταμάτησαν εκεί οι εκπλήξεις του Κουστώ προς την νοσοκόμα Macbeth. Τη ρώτησε που βρισκόταν η καμπίνα της και όταν διαπίστωσε ότι ήταν σε προσιτό μέρος του ναυαγίου έστειλε δύτες να την ερευνήσουν. Όταν αργότερα οι δύτες επέστρεψαν στην επιφάνεια κρατώντας ένα ρολόι, η ηλικιωμένη γυναίκα - ιδιαίτερα συγκινημένη - το αναγνώρισε. Ήταν το ρολόι της, που 60 χρόνια πριν το είχε αφήσει στην καμπίνα της λίγο πριν φύγει βιαστικά για την τραπεζαρία, γιατί είχε αργήσει για πρωινό. Λίγα λεπτά μετά ακούστηκε η τρομερή έκρηξη και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το Βρετανικό.
Το ναυάγιο όμως, επισκέφθηκε το 1976 κι ένας άλλος Έλληνας, ο γνωστός σε όλους Μίκης Θεοδωράκης. Ο Κουστώ τον κατέβασε με το βαθυσκάφος στο Βρετανικό, διότι επρόκειτο να συνθέσει τη μουσική για το ντοκυμαντέρ γύρω από το ναυάγιο και ήθελε να ζήσει από κοντά τις εικόνες που επρόκειτο να «ντύσει» με νότες…
Είκοσι χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1995, ο Κώστας Θωκταρίδης με την ομάδα του ξαναφέρνει το θέμα στην επικαιρότητα όταν μετά από έρευνες δύο ετών εντοπίζει το επιβλητικό ναυάγιο και καταδύεται σ’ αυτό. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ο Κ.Θ. στο βυθό του Κάβο Ντόρο, ήταν τα φινιστρίνια από τις καμπίνες του ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ, που είναι σε πολύ καλή κατάσταση, σχεδόν ατόφιος. Το γιγαντιαίο πλοίο είναι καλυμμένο από σφουγγάρια και θαλάσσιους οργανισμούς και ακουμπά στο βυθό με την δεξιά του πλευρά. Εκτός από το ρήγμα της δεξιά πλευράς που προκλήθηκε από την έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα τη βύθιση του πλοίου, υπάρχει και ένα σημαντικό ρήγμα στην αριστερή πλευρά της πλώρης που κατά πάσα πιθανότητα δημιουργήθηκε από την πίεση που δέχθηκε το κύτος καθώς ακουμπούσε στον βυθό. Τα φουγάρα του κοιτούν προς το Βορρά.
Η είδηση ότι ξανάρχισαν έρευνες στο ναυάγιο του Βρετανικού από Έλληνες δύτες, ταξίδεψε σ’όλο τον κόσμο και το βυθισμένο υπερωκεάνιο έγινε πόλος έλξης για πολλούς ερευνητές. Πρώτος ήρθε στην Ελλάδα – λίγες μόνο εβδομάδες μετά την ελληνική αποστολή στο Βρετανικό – ο διεθνούς φήμης ερευνητής Robert Ballard. Ο άνθρωπος που εντόπισε τον Τιτανικό πραγματοποίησε έρευνες στο αδελφό του πλοίο, στην Κέα, με το πυρηνοκίνητο ερευνητικό υποβρύχιο NAVY RESEARCH1 και το υδρογραφικό πλοίο CAROLYN QUEST. Μετά την πρώτη του «επίσκεψη» στο Βρετανικό με το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο είχε παραχωρήσει στη γράφουσα συνέντευξη – σε παγκόσμια αποκλειστικότητα – λίγα λεπτά μετά την ανάδυση του NAVY RESEARCH1.
R.Ballard : «Είμαι συγκινημένος που - συμπτωματικά - στην 10η επέτειο ανεύρεσης του Τιτανικού, βρίσκομαι στο αδελφό του πλοίο, τον Βρετανικό. Το ναυάγιο του Βρετανικού , είναι ολόκληρο . Πρόκειται για πολύ όμορφο πλοίο. Είναι βυθισμένο με την δεξιά πλευρά του και διατηρείται στην κατάσταση που ήταν όταν βυθίστηκε το 1916. Υπάρχει ένα μεγάλο ρήγμα στην πλώρη του , που ίσως να προκλήθηκε από την από την πρόσκρουση του στην νάρκη , η οποία το βύθισε. Η γέφυρα και το 90% του πλοίου είναι ακριβώς όπως ήταν όταν βυθίστηκε.”
Ερ. Θα κάνετε έρευνες γύρω από τα αίτια βύθισης του Βρετανικού ;
R.Ballard: “Πραγματοποιούμε έρευνες στην περιοχή, όλη μέρα και όλη νύχτα, με την βοήθεια του πυρηνοκίνητου υποβρυχίου, το οποίο έχει εκπληκτικό ηχοβολιστικό σύστημα. Ψάχνουμε να βρούμε την άγκυρα της νάρκης που βύθισε το πλοίο. Αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε αυτή την άγκυρα και την καρβουνόσκονη ή τα θρύμματα του πλοίου, τότε θα μπορέσουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όντως ο Βρετανικός, χτυπήθηκε από νάρκη.»
Oύτε όμως και ο R. Ballard κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη βύθιση του Βρετανικού. Ακολούθησαν
πολλές ερευνητικές αποστολές. Τεκμηριωμένη απάντηση όμως στο μυστήριο της βύθισης του ασφαλέστερου πλοίου εκείνης της εποχής, δεν έχει δοθεί ακόμα…
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΥΘΙΣΗΣ
Τι συνέβει όμως το μοιραίο εκείνο Φθινοπωρινό πρωινό του 1916;
Με ποιο τρόπο βυθίστηκε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ένα από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα πλοία του κόσμου; Ερωτήματα που έχουν μείνει αναπάντητα μέχρι σήμερα και προβληματίζουν πολλούς ερευνητές ανά τον κόσμο.
Αμέσως μετά την απώλεια του Βρετανικού, έγιναν έρευνες για να εξακριβωθούν τα αίτια της βύθισής του. Το έργο αυτό, ανέλαβαν δύο αξιωματικοί από το HMS Duncan που βρισκόταν στη Σαλαμίνα και ήταν ένα από τα πολλά συμμαχικά πλοία που βοήθησε στην μεταφορά των ναυαγών σε νοσοκομεία και ασφαλή καταλύματα. Οι έρευνες όμως έγιναν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αφού οι δύο αξιωματικοί Hugh Heard και George Staer είχαν στη διάθεσή τους μόνο ορισμένους από τους επιζώντες . Λόγω του μεγάλου αριθμού των ναυαγών δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν όλοι σ’ ένα μόνο πλοίο, κι έτσι είχαν διασκορπιστεί σε διάφορα πολεμικά σκάφη που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για να ολοκληρώσουν την αναφορά τους ήταν πολύ περιορισμένος. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν οι Heard και Staer κατέληξαν αρχικά στο συμπέρασμα ότι το πιο πιθανό είναι ότι έγινε μόνο μία έκρηξη κι όχι περισσότερες όπως υποστήριζαν ορισμένοι. Ως προς την αιτία βύθισης τα πιο πιθανά σενάρια της εποχής αναφέρονταν σε τορπίλη ή νάρκη. Η εκδοχή της τορπίλης υποστηρίχθηκε από τον αξιωματικό τροφοδοσίας P.Walters, ο οποίος ανέφερε ότι διέκρινε την τροχιά μιας τορπίλης που πλησίαζε την αριστερή πλευρά του πλοίου. Για τορπίλη είχε κάνει λόγο κι ένας βοηθός ψήστη, ο H. Etches, αλλά εκείνος υποστήριζε ότι την είδε να έρχεται προς το υπερωκεάνιο από τη δεξιά πλευρά…
Εν τω μεταξύ, ο σκοπός J. Conelly λίγο πριν τις 08:00 π.μ. είχε αναφέρει ότι είδε δύο ύποπτα αντικείμενα. Την προηγούμενη ημέρα στο κανάλι της Κέας είχε πραγματοποιήσει ναρκαλιεία το HSM Foxhound αλλά οι νησιώτες από τον Αϊ Νικόλα ανέφεραν ότι νωρίς το πρωί της 21ης Νοεμβρίου είδαν ένα υποβρύχιο στην περιοχή. Αυτό το υποβρύχιο θα μπορούσε να είχε ναρκοθετήσει ξανά το κανάλι της Κέας. Eξετάζοντας όλα τα ενδεχόμενα, οι Heard και Staer, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Βρετανικός βυθίστηκε από νάρκη. Δεν παρέλειψαν όμως να συμπεριλάβουν στην αναφορά τους και τη δυσλειτουργία των υδατοστεγών θυρών στο πρωραίο τμήμα του πλοίου καθώς επίσης και τα ανοιχτά φινιστρίνια του καταστρώματος Ε. Δεν μπορούσαν να πουν όμως με σιγουριά τι έφταιξε … Ήταν νάρκη, τορπίλη ή μήπως κάποιο άλλο άγνωστο μέχρι σήμερα όπλο; Έγινε μία έκρηξη ή πολλές; Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι το πλοίο μετέφερε και πυρομαχικά, με αποτέλεσμα την μεγάλη έκρηξη να ακολουθήσουν πολλές αλλεπάλληλες εκρήξεις. Άλλοι ότι εξερράγησαν οι λέβητες. Όλα αυτά όμως μέχρι σήμερα παραμένουν υποθέσεις …
Λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου , μετά τη βύθιση ενός Γερμανικού υποβρυχίου τύπου UB -109 ένα μέλος του πληρώματος , αποκάλυψε ότι την περίοδο της βύθισης του Βρετανικού βρισκόταν στο υποβρύχιο U - 73 το οποίο είχε τοποθετήσει νάρκες 1 ώρα πριν, στο σημείο του δυστυχήματος. Η ιστορία αυτή επαληθεύτηκε μετά τον πόλεμο στις Γερμανικές εφημερίδες , από τον GUSTAV SIESS που ήταν και ο κυβερνήτης του υποβρυχίου. Αυτό είναι το πιο γνωστό σενάριο γύρω από τη βύθιση του βρετανικού. Πως όμως μία νάρκη προκάλεσε ένα τόσο μεγάλο ρήγμα στο μεγαλύτερο και ασφαλέστερο υπερωκεανιο της εποχής, βυθίζοντάς το μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Επί 90 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια του κόσμου ξεκουράζεται σε βάθος 119 μέτρων, χωρίς κανείς να καταφέρει να λύσει το μυστήριο που καλύπτει την βύθιση του. Όπως και να ‘ ναι , ένα είναι σίγουρο. Ο Βρετανικός πήρε μαζί του πολλά μυστικά , που η εξιχνίασή τους ίσως φέρει στο φως
μία ιστορία που κανείς από εμάς μέχρι σήμερα δεν φανταζόταν ..!
Νοέμβριος του 1916: Ο Βρετανικός, το μεγαλύτερο νοσοκομειακό πλοίο του κόσμου βυθίζεται ανοιχτά της Κέας.
Νοέμβριος του 1975: Ο Γάλλος ερευνητής Ζακ Υβ Κουστώ, εντοπίζει το ναυάγιο του Βρετανικού στο βυθό της Κέας.
Ένα χρόνο αργότερα, ο Κουστώ έρχεται με το ερευνητικό του πλοίο ΚΑΛΥΨΩ στην Ελλάδα για να καταδυθεί με την ομάδα του στο ναυάγιο του Βρετανικού. Σκοπός της υποβρύχιας έρευνας, είναι η κινηματογράφηση του ναυαγίου και η ανεύρεση στοιχείων που θα μαρτυρήσουν την αιτία βύθισης του υπερωκεάνειου.
Η κινηματογράφηση έγινε, η αιτία της βύθισης όμως
παραμένει άγνωστη μέχρι σήμερα. Κατά τη διάρκεια των καταδύσεων χρησιμοποίησε ένα καταδυτικό κώδωνα ενώ η αποσυμπίεση γινόταν στο κατάστρωμα του “Καλυψώ” μέσα στο θάλαμο αποσυμπίεσης.Οι δύτες του Κουστώ πραγματοποίησαν χρονικές παραμονές (υποβρυχίως) της τάξεως των 15 λεπτών της ώρας μαζί με την κάθοδο, ενώ η αποσυμπίεση διαρκούσε 2 ώρες και 45’ λεπτά. Ο συνολικός χρόνος κατάδυσης ήταν περίπου 3 ώρες. Για την κατάδυση χρησιμοποιούσαν μείγματα ηλίου, μία τεχνική ιδιαίτερα πρωτοποριακή για την εποχή εκείνη, που στην Ελλάδα είναι λίγοι οι δύτες που την γνωρίζουν ακόμα και σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι στην αποστολή αυτή συμμετείχαν 2 Έλληνες καταξιωμένοι δύτες ο κ. Αντωνόπουλος και ο κ. Νικολαϊδης. Ο Κουστώ, στην αποστολή αυτή έκανε κάτι εκπληκτικό. Έψαξε και βρήκε μία από τις νοσοκόμες που επέζησαν από το ναυάγιο, τη σκωτσέζα Sheila Macbeth, που το ‘ 76 ήταν 85 χρονών και έπασχε από παραμορφωτική αρθρίτιδα. Ο Κουστώ, έφερε την ηλικιωμένη νοσοκόμα με ελικοπτερο - που δεν μπορούσε ούτε να περπατήσει - στο Καλυψώ και την κατέβασε με το βαθυσκάφος Sous-coupe στα 110 μέτρα για να ξαναδεί το Βρετανικό μετά από 60 χρόνια! Και δεν σταμάτησαν εκεί οι εκπλήξεις του Κουστώ προς την νοσοκόμα Macbeth. Τη ρώτησε που βρισκόταν η καμπίνα της και όταν διαπίστωσε ότι ήταν σε προσιτό μέρος του ναυαγίου έστειλε δύτες να την ερευνήσουν. Όταν αργότερα οι δύτες επέστρεψαν στην επιφάνεια κρατώντας ένα ρολόι, η ηλικιωμένη γυναίκα - ιδιαίτερα συγκινημένη - το αναγνώρισε. Ήταν το ρολόι της, που 60 χρόνια πριν το είχε αφήσει στην καμπίνα της λίγο πριν φύγει βιαστικά για την τραπεζαρία, γιατί είχε αργήσει για πρωινό. Λίγα λεπτά μετά ακούστηκε η τρομερή έκρηξη και άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το Βρετανικό.
Το ναυάγιο όμως, επισκέφθηκε το 1976 κι ένας άλλος Έλληνας, ο γνωστός σε όλους Μίκης Θεοδωράκης. Ο Κουστώ τον κατέβασε με το βαθυσκάφος στο Βρετανικό, διότι επρόκειτο να συνθέσει τη μουσική για το ντοκυμαντέρ γύρω από το ναυάγιο και ήθελε να ζήσει από κοντά τις εικόνες που επρόκειτο να «ντύσει» με νότες…
Είκοσι χρόνια μετά, τον Αύγουστο του 1995, ο Κώστας Θωκταρίδης με την ομάδα του ξαναφέρνει το θέμα στην επικαιρότητα όταν μετά από έρευνες δύο ετών εντοπίζει το επιβλητικό ναυάγιο και καταδύεται σ’ αυτό. Η πρώτη εικόνα που αντίκρισε ο Κ.Θ. στο βυθό του Κάβο Ντόρο, ήταν τα φινιστρίνια από τις καμπίνες του ΒΡΕΤΑΝΙΚΟΥ, που είναι σε πολύ καλή κατάσταση, σχεδόν ατόφιος. Το γιγαντιαίο πλοίο είναι καλυμμένο από σφουγγάρια και θαλάσσιους οργανισμούς και ακουμπά στο βυθό με την δεξιά του πλευρά. Εκτός από το ρήγμα της δεξιά πλευράς που προκλήθηκε από την έκρηξη που είχε ως αποτέλεσμα τη βύθιση του πλοίου, υπάρχει και ένα σημαντικό ρήγμα στην αριστερή πλευρά της πλώρης που κατά πάσα πιθανότητα δημιουργήθηκε από την πίεση που δέχθηκε το κύτος καθώς ακουμπούσε στον βυθό. Τα φουγάρα του κοιτούν προς το Βορρά.
Η είδηση ότι ξανάρχισαν έρευνες στο ναυάγιο του Βρετανικού από Έλληνες δύτες, ταξίδεψε σ’όλο τον κόσμο και το βυθισμένο υπερωκεάνιο έγινε πόλος έλξης για πολλούς ερευνητές. Πρώτος ήρθε στην Ελλάδα – λίγες μόνο εβδομάδες μετά την ελληνική αποστολή στο Βρετανικό – ο διεθνούς φήμης ερευνητής Robert Ballard. Ο άνθρωπος που εντόπισε τον Τιτανικό πραγματοποίησε έρευνες στο αδελφό του πλοίο, στην Κέα, με το πυρηνοκίνητο ερευνητικό υποβρύχιο NAVY RESEARCH1 και το υδρογραφικό πλοίο CAROLYN QUEST. Μετά την πρώτη του «επίσκεψη» στο Βρετανικό με το πυρηνοκίνητο υποβρύχιο είχε παραχωρήσει στη γράφουσα συνέντευξη – σε παγκόσμια αποκλειστικότητα – λίγα λεπτά μετά την ανάδυση του NAVY RESEARCH1.
R.Ballard : «Είμαι συγκινημένος που - συμπτωματικά - στην 10η επέτειο ανεύρεσης του Τιτανικού, βρίσκομαι στο αδελφό του πλοίο, τον Βρετανικό. Το ναυάγιο του Βρετανικού , είναι ολόκληρο . Πρόκειται για πολύ όμορφο πλοίο. Είναι βυθισμένο με την δεξιά πλευρά του και διατηρείται στην κατάσταση που ήταν όταν βυθίστηκε το 1916. Υπάρχει ένα μεγάλο ρήγμα στην πλώρη του , που ίσως να προκλήθηκε από την από την πρόσκρουση του στην νάρκη , η οποία το βύθισε. Η γέφυρα και το 90% του πλοίου είναι ακριβώς όπως ήταν όταν βυθίστηκε.”
Ερ. Θα κάνετε έρευνες γύρω από τα αίτια βύθισης του Βρετανικού ;
R.Ballard: “Πραγματοποιούμε έρευνες στην περιοχή, όλη μέρα και όλη νύχτα, με την βοήθεια του πυρηνοκίνητου υποβρυχίου, το οποίο έχει εκπληκτικό ηχοβολιστικό σύστημα. Ψάχνουμε να βρούμε την άγκυρα της νάρκης που βύθισε το πλοίο. Αν καταφέρουμε να εντοπίσουμε αυτή την άγκυρα και την καρβουνόσκονη ή τα θρύμματα του πλοίου, τότε θα μπορέσουμε να καταλήξουμε στο συμπέρασμα ότι όντως ο Βρετανικός, χτυπήθηκε από νάρκη.»
Oύτε όμως και ο R. Ballard κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν τι ήταν αυτό που προκάλεσε τη βύθιση του Βρετανικού. Ακολούθησαν
πολλές ερευνητικές αποστολές. Τεκμηριωμένη απάντηση όμως στο μυστήριο της βύθισης του ασφαλέστερου πλοίου εκείνης της εποχής, δεν έχει δοθεί ακόμα…
ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΒΥΘΙΣΗΣ
Τι συνέβει όμως το μοιραίο εκείνο Φθινοπωρινό πρωινό του 1916;
Με ποιο τρόπο βυθίστηκε μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα ένα από τα μεγαλύτερα και ασφαλέστερα πλοία του κόσμου; Ερωτήματα που έχουν μείνει αναπάντητα μέχρι σήμερα και προβληματίζουν πολλούς ερευνητές ανά τον κόσμο.
Αμέσως μετά την απώλεια του Βρετανικού, έγιναν έρευνες για να εξακριβωθούν τα αίτια της βύθισής του. Το έργο αυτό, ανέλαβαν δύο αξιωματικοί από το HMS Duncan που βρισκόταν στη Σαλαμίνα και ήταν ένα από τα πολλά συμμαχικά πλοία που βοήθησε στην μεταφορά των ναυαγών σε νοσοκομεία και ασφαλή καταλύματα. Οι έρευνες όμως έγιναν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες, αφού οι δύο αξιωματικοί Hugh Heard και George Staer είχαν στη διάθεσή τους μόνο ορισμένους από τους επιζώντες . Λόγω του μεγάλου αριθμού των ναυαγών δεν μπορούσαν να συγκεντρωθούν όλοι σ’ ένα μόνο πλοίο, κι έτσι είχαν διασκορπιστεί σε διάφορα πολεμικά σκάφη που βρίσκονταν στην ευρύτερη περιοχή. Επιπλέον, ο χρόνος που είχαν στη διάθεσή τους για να ολοκληρώσουν την αναφορά τους ήταν πολύ περιορισμένος. Με αυτά τα δεδομένα λοιπόν οι Heard και Staer κατέληξαν αρχικά στο συμπέρασμα ότι το πιο πιθανό είναι ότι έγινε μόνο μία έκρηξη κι όχι περισσότερες όπως υποστήριζαν ορισμένοι. Ως προς την αιτία βύθισης τα πιο πιθανά σενάρια της εποχής αναφέρονταν σε τορπίλη ή νάρκη. Η εκδοχή της τορπίλης υποστηρίχθηκε από τον αξιωματικό τροφοδοσίας P.Walters, ο οποίος ανέφερε ότι διέκρινε την τροχιά μιας τορπίλης που πλησίαζε την αριστερή πλευρά του πλοίου. Για τορπίλη είχε κάνει λόγο κι ένας βοηθός ψήστη, ο H. Etches, αλλά εκείνος υποστήριζε ότι την είδε να έρχεται προς το υπερωκεάνιο από τη δεξιά πλευρά…
Εν τω μεταξύ, ο σκοπός J. Conelly λίγο πριν τις 08:00 π.μ. είχε αναφέρει ότι είδε δύο ύποπτα αντικείμενα. Την προηγούμενη ημέρα στο κανάλι της Κέας είχε πραγματοποιήσει ναρκαλιεία το HSM Foxhound αλλά οι νησιώτες από τον Αϊ Νικόλα ανέφεραν ότι νωρίς το πρωί της 21ης Νοεμβρίου είδαν ένα υποβρύχιο στην περιοχή. Αυτό το υποβρύχιο θα μπορούσε να είχε ναρκοθετήσει ξανά το κανάλι της Κέας. Eξετάζοντας όλα τα ενδεχόμενα, οι Heard και Staer, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι κατά πάσα πιθανότητα ο Βρετανικός βυθίστηκε από νάρκη. Δεν παρέλειψαν όμως να συμπεριλάβουν στην αναφορά τους και τη δυσλειτουργία των υδατοστεγών θυρών στο πρωραίο τμήμα του πλοίου καθώς επίσης και τα ανοιχτά φινιστρίνια του καταστρώματος Ε. Δεν μπορούσαν να πουν όμως με σιγουριά τι έφταιξε … Ήταν νάρκη, τορπίλη ή μήπως κάποιο άλλο άγνωστο μέχρι σήμερα όπλο; Έγινε μία έκρηξη ή πολλές; Κάποιοι ισχυρίστηκαν ότι το πλοίο μετέφερε και πυρομαχικά, με αποτέλεσμα την μεγάλη έκρηξη να ακολουθήσουν πολλές αλλεπάλληλες εκρήξεις. Άλλοι ότι εξερράγησαν οι λέβητες. Όλα αυτά όμως μέχρι σήμερα παραμένουν υποθέσεις …
Λίγους μήνες πριν το τέλος του πολέμου , μετά τη βύθιση ενός Γερμανικού υποβρυχίου τύπου UB -109 ένα μέλος του πληρώματος , αποκάλυψε ότι την περίοδο της βύθισης του Βρετανικού βρισκόταν στο υποβρύχιο U - 73 το οποίο είχε τοποθετήσει νάρκες 1 ώρα πριν, στο σημείο του δυστυχήματος. Η ιστορία αυτή επαληθεύτηκε μετά τον πόλεμο στις Γερμανικές εφημερίδες , από τον GUSTAV SIESS που ήταν και ο κυβερνήτης του υποβρυχίου. Αυτό είναι το πιο γνωστό σενάριο γύρω από τη βύθιση του βρετανικού. Πως όμως μία νάρκη προκάλεσε ένα τόσο μεγάλο ρήγμα στο μεγαλύτερο και ασφαλέστερο υπερωκεανιο της εποχής, βυθίζοντάς το μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα;
Επί 90 χρόνια ένα από τα μεγαλύτερα ναυάγια του κόσμου ξεκουράζεται σε βάθος 119 μέτρων, χωρίς κανείς να καταφέρει να λύσει το μυστήριο που καλύπτει την βύθιση του. Όπως και να ‘ ναι , ένα είναι σίγουρο. Ο Βρετανικός πήρε μαζί του πολλά μυστικά , που η εξιχνίασή τους ίσως φέρει στο φως
μία ιστορία που κανείς από εμάς μέχρι σήμερα δεν φανταζόταν ..!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου